کی بود کی بود؟ برق بود، پریز بود دو تا سوراخِ ریز بود یه مورچه ی دیوونه رفت تو سوراخ، دنبال آب و دونه گفتم

کی بود کی بود؟ یه توپ پَرپَری بود پراش از این وَری بود دیدم پراشو بسته روی درخت پارکمون نشسته حرف نمی زد ساکت بود

عینک من دوست دارد درس هایم را بخواند روزها با مهربانی روی چشم من بماند دسته هایش پشت گوشم تکیه داده روی بالش می کشد