دو تا کره الاغ بودند، دوقلو. یکی سفید یکی سیاه. دم هایشان به هم چسبیده بود. کره الاغ ها صبح تا شب با هم لج و لجبازی می کردند.

– عرعر …!
تو سر و کله هم می کوبیدند.
– عرعر …!
اگر سفیده می گفت بریم این طرف، سیاهه می گفت بریم اون طرف. اگر سیاهه می گفت بریم بالا سفیده می گفت بریم پایین. یک روز سیاهه گفت: « بیا آواز بخونیم! عرعر …! »
_ آواز!
– جفتک!
– آواز!
– جفتک!
این بِکش اون بِکش. از ده رفتند بیرون، رسیدند به یک گرگ گرسنه! گرگه آب دهنش شرپ شرپ می ریخت پایین. انگار آب نبود، آبشار بود. الاغ ها خواستند فرار کنند. سفیده گفت: « از این طرف. »
سیاهه گفت: « از اون طرف. »
– از این طرف.
– از اون طرف.

گرگه رسید. هولپی سفیده را قورت داد. سیاهه کنده شد. افتاد زمین. دوید پشت یک درخت قایم شد. گرگه هر چی گشت پیدایش نکرد. راهش را کشید و رفت.
سیاهه خوش حال شد. حالا هر کاری دلش می خواست می توانست بکند. اول یک روز گذشت، دو روز گذشت. سیاهه هر کاری دلش می خواست به تنهایی کرد. این ور رفت، آن ور رفت. جفتک انداخت. عرعر کرد. بعد …
سه روز گذشت. چهار روز گذشت. سیاهه حوصله اش سر رفت. تنهایی خیلی سخت بود. خیلی خسته کننده بود. یاد سفیده افتاد. دلش برای او تنگ شد. راه افتاد رفت پیش گرگه.
گفت: « یا داداشیمو بده یا منم بخور. »

گرگه آب دهانش راه افتاد. گفت: « چی از این بهتر! تو رو هم می خورم. » هولپی قورتش داد. کره الاغ ها به هم رسیدند. خیلی خوش حال شدند. دوباره به هم چسبیدند. یک کم با هم لج و لجبازی نکردند، دیدند نمی شود. زندگی بدون لج و لجبازی اصلا مزه ندارد. دوباره شروع کردند لج و لجبازی. با هم بگو مگو کردند. کتک کاری کردذند. تو سر و کله هم کوبیدند. جفتک انداختند. گاز گرفتند. عرعر کردند. بالا و پایین پریدند. خلاصه گرگه را کلافه کردند. گرگه که دید این طوریه؛ دهانش را باز کرد و گفت: « بیاید بیرون. بیاید بیرون که دیوونم کردید. »

بعد آن ها را انداخت بیرون. کره الاغ ها از خدا خواسته آمدند بیرون و رفتند خانه شان! گرگه هم که دیوانه شده بود رفت تیمارستان.

نویسنده: محمدرضا شمس
تصویرگر: ناهید لشگری فرهادی

منبع : ماهنامه نبات کوچولو – شماره ۳ (گروه سنی ۶ تا ۸ سال – نوآموز)