?در مورد خرید تلفن همراه برای بچه ها باید دو تا شرط را در نظر گرفت: شرط اول این است که بچه به سنی رسیده باشد که ضرر و زیان و استفاده ی صحیح و اشتباه را بفهمد یعنی تشخیص بدهد که استفاده درست است یا نادرست. یعنی صرفا بخاطر جذابیت ها موجود در ابزار جدید که روی تلفن همراه نصب می شود ،به سمت آنها نرود. و در واقع قدرت مدیریتی پیدا کرده باشد. که این به نوع تربیت پدر و مادرها دارد. ما در تربیت بچه ها کم کاری می کنیم و شیوه های دینی را یاد نگرفته ایم و اجرا نکرده ایم. شرط دوم نیاز است. ممکن است که کسی به این رشد سنی رسیده باشد ولی نیازی به گوشی همراه نداشته باشد. بچه ای که صبح به مدرسه می رود و بعدازظهر با سرویس به خانه برمی گردد یا مدرسه اش خیلی نزدیک است .و با خانواده بیرون می رود ،این بچه نیازی به تلفن همراه ندارد. گاهی ما در دست بچه ی ابتدایی تلفن همراه می بینیم. چرا؟ گاهی پدر و مادر در کنار این بچه هستند و بچه با تلفن همراه بازی می کند. تلفن همراه برای بازی کردن نیست. استفاده ی تلفن همراه برای بازی نشانه ی نفهمیدن منطق تلفن همراه است.

?ابزار مدرن وارد کشور ما می شود ولی فرهنگ استفاده آن وارد نمی شود. یعنی ما فرهنگ استفاده از آنها را نمی دانیم. موارد مقطعی استفاده از تلفن همراه ( مثلا بچه یک روز می خواهد بیرون برود) دلیل مالکیت تلفن همراه نمی شود. اگر بچه یک روز می خواهد به اردو برود می تواند تلفن همراه مادرش را ببرد.

?گاهی اوقات ما بخاطر نیاز مقطعی وسیله ای را وارد زندگی فرزندمان می کنیم که به آن عادت می کند. همچنین امواج تلفن همراه برای بچه ها مضر است. در ضمن ما نمی توانیم از بچه ها انتظار مدیریت این وسیله را داشته باشیم زیرا هنوز در عالم بچگی سیر می کنند.

در سنین پایین بچه ها را معتاد به تلفن همراه نکنیم. بچه ها در کودکی نیاز به فعالیت دارند و هر ابزاری که وارد زندگی آنها بشود و فعالیت حرکتی آنها را خنثی کند، در تربیت بچه ها اثر منفی دارد.