یکی از شیوه‌های دوستی پایدار با کودک، کتابخوانی و قصه‌گویی است. این رفتار که خود الگوی عملی مناسبی برای ارتباط با کتاب است، برای کسب مهارت‌های کودک نیز مؤثر است.
قصه‌گویی، حس کنجکاوی و قوه‌ی تخیل کودک را تقویت می‌کند و این مهارت تفکر، ذهن او را برای مواجه شدن با پدیده‌های پیرامونی آماده می‌کند.
قصه‌ها، مفاهیم عالی و ارزش‌های اخلاقی مثل صداقت، شجاعت، فداکاری، مقاومت، مهربانی و … را به کودک آموزش می‌دهند.
می‌توانید، خلاقیت را چاشنی قصه‌گویی کنید. از کودک بخواهید قصه را ادامه دهد یا از روی تصاویر قصه‌گویی کند. البته برای این کار لازم است کودک با قصه‌گویی آشنا شده باشد.
شنیدن قصه سن خاص ندارد. هر چه سن کودک کمتر باشد، بهتر است. از ۴ تا ۶ ماهگی، کودک آماده‌ی پذیرش قصه است. نوزاد با لحن صدای شما آشنا می‌شود و از آن لذت می‌برد.
شنیدن قصه، یک سرگرمی جذاب و شادی‌آور است؛ که حتی می‌تواند به عنوان پاداش و هدیه برای رفتار مناسب کودک در نظر گرفته شود.
از دیگر ویژگی‌های قصه‌گویی، الگوسازی برای رفتار کودک است که او می‌تواند بر اساس علاقمندی‌ها، بین شخصیت‌های قهرمان قصه‌ها، الگوی خود را انتخاب کند و به صورت علنی این تأثیرپذیری را ابراز نماید.
قصه‌هایی از زندگی خودتان تعریف کنید. تجربه‌های تلخ و شیرین زندگی را در قالب داستان برای کودک نقل کنید. اینکار باعث ایجاد رابطه پایدار بین شما و کودک می‌شود. والدینی که با کودک خود رابطه نزدیک دارند، در تربیت کودک موفق‌ترند.