کودکم فعال است یا آرام؟؟؟

از نظر بزرگسالان تقریبا همه بچه های دو ساله فعالند. حالا که کودک نوپایتان در مهارت های راه رفتن دویدن و بالا رفتن متبحر شده است در بسیاری از اوقات مشکل می تواند آرام بنشیند. البته بعضی دوساله ها از برخی دوساله های دیگر فعال ترند و بعضی نیز نسبت به دوساله های دیگر فعالیت کمتری دارند.

بیشتر والدین، سطح فعالیت فرزند خود را وقتی که چندماهه شد تشخیص می دهند. بچه ای که خیلی فعال است قبل از این که بتواند غلت بزند در گهواره خود دائم وول می خورد. وقتی یک سالش تمام شد او را نمی توان تنها گذاشت چون در یک لحظه چهاردست و پا یا تاتی کنان کارهای خطرناک انجام می دهد. رفتار کودکی که سطح فعالیتش پایین تر است بسیار متفاوت است. او معمولاً راضی است روی یک  پتو یا کالسکه به مدت طولانی بنشیند و به تماشای حرکات دنیای اطراف خود یا به بازی با اسباب بازی هایی بپردازد که در دسترسش قرار دارند. همان طوری که بعضی از بچه های شیرخوار خیلی آرام هستند بعضی از دوساله ها نیز همین طورند. اگر به سطح طبیعی فعالیت فرزندتان بیندیشید مفید است چون این خصوصیت بر رفتاری که در بسیاری از موقعیت های از او انتظار خواهد داشت تاثیر می گذارد. کودک فعال به همان میزانی که به دیدن و شنیدن نیاز دارد به حرکت کردن نیز نیاز دارد. همه دوساله ها در مدت های زمانی کوتاه از اشیا بالا می روند و می دوند و این طرف و آن طرف می روند اما کودکی که فعال تر است نیازمند زمان بیشتری است تا به بازی های پر تحرک بپردازد. کودکی که آرام تر است استراحت می کند و می تواند برای مدت طولانی تری آرام بنشیند.

درباره فرزندتان به پرسش های زیر پاسخ دهید تا به سطح فعالیت او دست یابید:
آیا هنگامی که می خواهم لباس بر تن فرزندم کنم یا پوشک او را عوض کنم همیشه تلاش می کند که در برود؟
آیا هنگامی که فرزندم می خواهد در خانه از جایی به جای دیگری برورد می دود؟
آیا هنگامی که فرزندم منتظر است برایش غذا بیاورم وول می خورد و به این طرف و آن طرف حرکت می کند؟
آیا فرزندم به سختی می تواند به مدت طولانی در داخل فروشگاه در چرخ دستی بنشیند؟
آیا فرزندم به هنگامی که با هم فعالیت آرامی انجام می دهیم که برای او نیز جالب است باز هم وول می خورد؟
آیا فرزندم هنگامی که با هم فعالیت آرامی انجام می دهیم که برای او نیز جالب است باز هم وول می خورد؟
آیا فرزندم هنگامی که در خانه با اسباب بازی بازی می کند به این طرف و آن طرف می رود و اسباب بازی هایش را پرتاب می کند و می کوبد؟
آیا فرزندم فعالیت های پرتحرک را ترجیح می دهد یا فعالیت های نشستنی را؟
اگر به بیشتر این سوالات با قاطعیت جواب بلی داده اید فرزندتان فعال است. اگر بیشتر اوقات پاسخ تان نه بوده است فرزندتان آرام تر است. پاسخ اغلب والدین جایگاهی بین این دو حد نهایت را پیدا می کند.
اگر کودک دو ساله شما فعال است می توانید به طور مکرر موقعیت هایی را برای او فراهم کنید تا به این طرف و آن طرف حرکت کند، بدین ترتیب زندگی روزمره تان با هم به راحتی سپری می شود. یک کودک دوساله فعال نمی تواند به مدت طولانی آرام بنشیند، هرچقدر هم با او با قاطعیت برخورد کنید یا سرزنشش کنید. خوب است بخشی از خانه خود را طوری آماده کنید که بتواند در آن جا بدود، بپرد و از اشیا بالا برود. اگر برای بازی وسایل بی خطری را در اختیارش قرار دهید و به او بالش و تشک بدهید تا روی آن ها بپرد کمتر از گذشته وقت صرف می کنید تا مانع از بالارفتن او از اثاثیه شود. اگر می خواهید کودک فعالی را به رستوران یا به گردش و خرید ببرید قبل از این که به جایی برسید که باید آرام بنشیند حتما به او فرصتی بدهید که عضلاتش را به کار بیندازد.
اگر نمی تواند آرام و قرار بگیرد دور کردن او از محیط بهتر از آن است که او را مجبور کنید مطابق میل شما رفتار کند. سعی کنید به خاطر بسپارید که تحرک کودک فعال بدرفتاری نیست. ممکن است کودک بتواند درک کند که از او می خواهید آرام باشد اما یک بچه دوساله آن قدر روی خود کنترل ندارد که بتواند به مدت طولانی خود را محدود کند. انتظارات خود را کم کنید و مدتی را که فرزندتان باید آرام باشد کوتاه کنید تا به تدریج بتوانید به او بیاموزید که برای زمان طولانی تری آرام بنشیند.

حداقل یکی از والدین اغلب بچه های فعال نیز خیلی فعال است. اگر مزاج آرامی دارید ممکن است سطح فعالیت فرزندتان برایتان مشکل آفرین باشد. هنگامی که فرزندتان بزرگ تر می شود و به نظارت کمتری نیاز دارد حرکات پر انرژِی او می تواند برایش یک حسن بزرگ به حساب آید. اگر بتوانید این نکته را به خود یادآوری کنید شاید اکنون راحت تر بتوانید قدر او را بدانید.
کودکی که سطح فعالیت پایینی دارند معمولاً از نظر دیگران مودب یا خیلی پخته است چون از پس رفتارهای آرام او راحت تر می توان برآمد. البته والدی که خیلی فعال است ممکن است از داشتن فرزندی که نشستن در یک گوشه را به دویدن دور پارک ترجیح می دهد احساس ناکامی کند.
کودک دوساله غیر فعال اغلب اوقات ترجیح می دهد در کالسکه بنشیند یا او را بغل کنند. برای والد او تصمیم گرفتن درباره این که چه زمانی بر راه رفتن فرزندش پافشاری کند می تواند کار مشکلی باشد.
همان طور که والد کودک فعال نمی تواند او را مجبور کند که آرام بنشیند. شما نیز نمی توانید کودک آرام خود را به حرکت وا دارد. اگر او را تشویق کنید که مسیر کوتاهی را پیاده روی کند یا اگر سعی کنید فعالیت های جسمی را پیدا کنید که برای او جالب است موفق تر خواهید بود تا این که دائم به او فشار بیاورید تا خود را به بچه های دیگر برساند و یا با آن ها بازی کند. برای این که از جنبه های مثبت این خصوصیت مزاجی حسن استفاده را کنید با هم آرام بنشینید و کتاب بخوانید یا بازی کنید یا کارهایی را بکنید که والدین کودک فعال باید از آن اجتناب کنند.

به نقل از کتاب کلیدهای رفتار با کودک دوساله