? گاهی والدین می توانند الگوهای ویژه ای از ترس را به کودکان خود آموزش وانتقال دهند (والدین ترسو، کودک ترسو).
?تهدید کردن کودک برای برقراری نظم و انضباط در خانه نیز ممکن است سبب ترس او شود.
?ترس کودک از مراکز بهداشتی و فرآیند درمان شود (مثلاً به کودک گفته شود : «باید قرصت را بخوری وگرنه می میری » و یا « اگر غذا نخوری می گم دکترآمپولت بزنه » … ).
? انتظارات و توقعات افراطی و نامتناسب والدین از کودک.
.
? گاهی تجربیات و خاطرات ناگوار و وحشتناک کودک سبب ایجاد ترس در او می
شود.
? ویژگی های شخصیتی خود کودک، عوامل زیستی، سرشتی و آمادگی های فطری اولیه و داشتن بدنی آسیب پذیر و نحیف.
? عدم رشد کافی عاطفی و مغزی کودک.
? والدین بیش از حد حمایت کننده، محافظه کار و محتاط.
? والدین سخت گیر و اعمال تنبیه های شدید.
? عدم برنامه ریزی قبلی و آماده سازی کودک بیمار برای انجام فرآیند درمان.
?افراد بیگانه، اشیاء جدید، صداهای غیر عادی، ناگهانی و بلند وموقعیتها و مکانهای ناآشنا.
?جدایی از مادر، خانه، سایر اعضاء خانواده و دوستان.
?ترس از نقص عضو و صدمات فیزیکی ناشی از بیماری و ترس از مردن.
?عدم پرورش کافی قدرت درک کودک در مورد ارتباط زمان و مکان، علت و معلول .
?وقتی کودک احساس می کند والدین نمی توانند تمام پیش آمدهای زندگی را کنترل کنند.
?تأثیر نامطلوب بعضی فیلم ها، کتابها.
?ندانسته ها در مورد بیماری و روند درمان.
?ترس از گم شدن در مدرسه یا بیمارستان.
?دادن پاسخهای اشتباه به سؤالات کودک.
?نگفتن حقایق به کودک درخصوص مکانهایی که می خواهیم او را ببریم (مدرسه، دکتر ،بیمارستان).