شعر کودکانه پرنده ی آهنی

باز توی آسمونه

رَد که می شه از اینجا

مثل یه غول می مونه

بالاش همیشه صافن

روی زمین یا هوا

نمی دونم چه جوری

پَر می زنه اون بالا ؟

*

داره به جای دو پاش

دو دونه چرخ سنگین

چرخاشو در میاره

وقتی میآد رو زمین

با اینکه این پَرنده

غول تو آسمونهاست

چونکه هواپیماهست

دوست همه آدماست

اکرم خیبری

Facebook
Twitter
LinkedIn
Telegram
WhatsApp

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دوازده − دو =