بزرگ و مستقل شدن چیزی نیست جز اینکه به فرزندتان اجازه بدهید با توجه به سن و رشدش اشتباهات خود را مرتکب شود. هدف نهایی این است که روزی در آینده دور از شما به طور مستقل به وظایف خود عمل کند.
فرزند شما به کشف، یادگیری، اشتباه کردن و یافتن جواب های خود نیاز دارد. اگر خیلی موقعیت خطرناک نیست بگذارید فرزندتان سر بخورد و از درخت بیفتد، کیک بپزد حتی اگر موقع بریدن ریز می شود، اجازه دهید قفسه اتاق خوابش را خودش پر کند. یکی از راه های کمک به کودک در پرورش مهارت حل مشکلات، خودداری از دادن جواب فوری به همه سوال ها است. وقتی چیزی می پرسد، که معمولا این کار در حول و حوش سه سالگی به اوج می رسد، به او فرصت فکر کردن بدهید تا نظرات خودش را شکل بدهد و دنیا را درک کند. مثلا وقتی کودک سه یا چهار ساله شما می پرسد: «چرا مادربزرگ همیشه چهارشنبه ها می آید؟» سوالش را دوباره از خودش بپرسید تا ببینید فرزندتان چه جوابی پیدا می کند: «خوب، تو فکر می کنی چرا مادربزرگ همیشه چهارشنبه ها می آید پیش ما؟».

بی جواب گذاشتن سوالات اوایل تا حدودی سخت است، زیرا شما به طور ذاتی می خواهید با عجله جواب را بگویید، اما با دوباره پرسیدن و زمان گذاشتن برای شنیدن پاسخ های مختلف به فرزندتان کمک می کنید تا خودش فکر کند. شما به او فرصت رشد، یادگیری و احساس کشف مستقل می دهید.