بیماری
یکی دیگر از عوامل پرخاشگری کودک، بیماری ( مخصوصا تب) است.
در این حالت باید با او مدارا کرد.
انگل
برخی انگلها روی اعصاب کودک اثر میگذارند. در صورت وجود و تایید نشانه های دیگر باید به پزشک مراجعه کرد.
در تنگنا قرار دادن کودک
کودکان دوست داشتنیاند؛ به همین جهت، نزدیکان و دوستان خانواده، گاهی به رغم میل کودکان، آنان را در آغوش میگیرند؛ میفشارند و گاهی با اجبار میبوسند. با این گونه اعمال، کودک در تنگنا قرار میگیرد و پرخاشگری میکند؛ به ویژه اگر بزرگسالی او را به زور بگیرد و با لبهای خیس ببوسد.( مخصوصا حدود چهار سالگی )
بزرگسالانی که میخواهند با کودکان ارتباط برقرار کنند، به هیچ وجه نباید از زور استفاده کنند. نرمی و آغاز ارتباط با بازی، شعر، قصه و… میتواند زمینهی ارتباط عاطفی بعدی را فراهم سازد.
درصد کمی از کودکان وجود دارند که در برابر رفتارهای خشن بزرگسالان، مقاومت چندانی از خود نشان نمیدهند؛ اما اگر کودکی، هنگام حرکت بزرگسال به سویش، خود را پشت سر پدر یا مادر پنهان میکند یا وحشت زده میشود و اخم میکند، نشان میدهد که تجربهی ناخوشایندی از بزرگسالان دارد که در این صورت باید از راههای گفته شده با او ارتباط برقرار کرد.