کودک ۱ ساله
” خداحافظی و جدا شدن از فرد مورد علاقه سخت است حتی برای بزرگسالان. اما کودک ۱ ساله هنگامی که والدینش را در مقابل دیدگان خود ندارد دارای قدرت کافی برای حصول اطمینان از محل حضور آنها نیست. او فقط می آوزد که پدر و مادرش واقعا ناپدید نشده اند. با نزدیک شدن به ۲ سالگی توانایی به خاطر آوردن آنها را می یابد. اما توانایی درک او از اینکه جدا شدن همان از دست دادن همیشگی نیست هنوز بسیار شکننده است . یکی از کارهایی که شما و کودکتان باید بیاموزید آموختن خداحافظی با یکدیگر است. بعضی والدین به این گامن که جدایی ممکن است برای کودک ۱ ساله سخت باشد جدا شدن و ترک کردن کودکشان را تا بزرگتر شدن او به تاخیر میاندازند. هنگام ترک کودک یا سپردن او به پرستار یا مارد و خانواده خود ۱ – توضیح دهید در غیاب شما چه اتفاقی میفتد . اطمینان حاصل کنید کودکتان برای احساس امنیت پتوی آشنا یا عروسک پشمالویش را در اختیار دارد.
هنگام فرا رسیدن زمان ترک کنزل لوازم خود را جمع آوری کنید و خداحافظی نماید حتی اگر موجب گریه فرزندتان شوید. چنانچه سعی کنید هنگامی که کودکتان سرگرم بازی است بی سر و صدا منزل را ترک نمایید کودک فکر میکند شما ناپدید شده اید. اولین غیبت خود را کوتاه کنید و به تدریج ساعات غیبت خود را افزایش دهید. اگر کودکتان تحت فشار روانی اضطراب جدایی است . بعد از یک جدایی بهترین راه دیدار دوباره کودکتان توجه کامل به اوست. این به معنای نادیده گرفتن میهمانیهای شام و برنامه های بیرون از منزل و کارهای دیگر برای والدین شاغل است.
بلافاصله بعد از ورود او را در اغوش گرفته و ۱۵ دقیقه با او بازی یا او را نوازش نمایید. احساس نگرانی و ناراحتی هم برای شما هم کودک کاملا طبیعی است اما مهم موفقیت در انجام این مرحله است که به ثمر رسیدن آنباعث خواهد شد زمانی هم برای خود یا کار خود داشته باشید و فرزند شما نیز از داشتن فرصتهایی برای ایجاد روابط سودمند و آشنا شدن با دیگر بزرگسالان خواهد داشت.
جدایی و خداحافظی کردن از کودک ۲ ساله :
” فرزند ۲ ساله تان نیاز دارد استقلال خود را از شما اعلام کند . احتمالا دوست دارید مدتی از او جدا باشید از مسوولیتهایی که پیوسته در مراقبت از او به عهده دارید دمی رهایی یابید فرصتی برای تنها ماندن با همسرتان داشته باشید . کودک ۲ سالهتان هم نیاز دارد از شما جدا شود و موقعیت خوبی برای کسب تجربه بهتر و مثبت و حصول استقلالی که کودک تا آخر عمر با خود دارد خواهد شد. بیشتر بچه های ۲ ساله هنگامی که والدینشان آنها را ترک میکنند دچار مشکل میشوند. بچه هایی که در دوران نوزادی و شیرخوارگی تحت حمایت بزرگسالا مهربان بوده اند به راحتی با شرایط جدید تطبیق پیدا میکنند.
کودک ۲ ساله نمیتواند مانند بزرگسالان رابطه بین آدمها و مکانها را تشخیص دهد. باید احساسات خود را کامل به او نشان دهید. در برگشت به منزل کامل به او توجه نمایید در این صورت مودک خواهد فهمید با اینکه والدینش حضور ندارند اما باز خواهند گشت و به او عشق خواهند ورزید.البته بعضی از والدین فرزند خود را در مهد یا نزد کسانی میگذارند که برای درک خواسته های یک خردسال وقت کافی ندارند وقتی گریه میکنند به او بی توجهی شود او را از شرکت در بازی محروم نمیاند و والدین به دیلیل مشغله کاری و فکری وقت خداحافظی کافی به وی ندهند و در برگشت هم به او توجه کافی نکنند این کودکان هنگامی که بزرگ میشوند ممکن است برای جداش دن از والدین خود مشکل داشته باشند چه بخواهند یک شب را در منزل دوستی بسر برند یا به اردویی ۱ روزه بروند!!هیچ گاه بطور ناکهانی غیب نشوید.
اطمینان حاصل کنید کودک با کسی که از وی مراقبت میکند ارتباط دوستانه و نزدیکی دارد.می تونانید چندین هفته پیش از جدایی او را هفته ای چند روز به مهد بسپارید یا تحت نظارت پرستار قرار دهید تا به تدریج خو بگیرد.در زمان خداحافظی برای او وقت بگذارید و توضیح دهید زمان بازگشت با او وقت بگذارید بازی کنید به حرفها و کاردستیهایش توجه نمایدد. برایش داستانی از مکئدکان دیگر که والدینشان مجبور به ترک موقت آنها برای انجام کارهایشان هستند را توضیح دهید. “