بچه ها احتیاج به فرصتهایی برای بازیهای گروهی دارند. آنها از بازی در اطاق ناهارخوری ، مراقبت از نوزدان ، رانندگی ، اسب سواری ، پرواز هواپیما و غیره لذت می برند. بازی بچه ها با هم ، در مورد یکی از این چیزهای مورد علاقه شان ، طبیعی ترین فرصتها برای رشد دوستی و احترام به حقوق یکدیگر را ، در اختیارشان قرار می دهد. بچه ها نیاز دارند که با اسباب بازیهای دلخواهشان بازی کنند و برنامه هاییی برای بازی با آنها بریزند ، با موم مجسمه بسازند ، نقاشی کنند و از مداد رنگی استفاده کنند و بر روی چوب ، میخ بکوبند.

از کتابهای مصوّر لذت می برند و کم کم یاد می گیرند که از کتاب مواظبت کنند و به خصوص به تصاویر و داستانهایی که مربوط به فعالیتهای روزمره ی زندگی خودشان باشد علاقمند می شوند.

بچه ها همچنین احتیاج دارند روزها در بیرون از خانه بازی کنند ؛ البته در صورتی که به اندازه ی کافی بزرگ شده و سالم باشند. البته مدت بازی در خارج از خانه ، به وضع هوا نیز بستگی دارد. در هوای سرد ، باید مدت بازی در فضای آزاد کوتاه باشد. اگر ممکن باشد بهتر است وقتی خورشید در آمد ، آنها را بیرون ببرید. وقتی وسایل بازی در جایی باشد که بچه های کوچک بتوانند به آسانی به آن دسترسی پیدا کنند ، اسباب بازیها و بازیهای مورد علاقه ی خود را انتخاب خواهند کرد. آنها به تدریج توانایی مراقبت از خود و وسائلشان را نیز پیدا می کنند.
بچه ها و همبازیهایش
امروزه در بسیاری از خانه ها ، بچه ها فرصت کمی برای وقت گذرانی با بچه های همسن و سال خود دارند. در چنین خانه هایی مادر بارها می شوند که بچه اش می گوید : «مامان ، من می خواهم با کسی بازی کنم.» اما وقتی بچه ای می آید ، نمی داند چگونه اسباب بازیهایش را با او تقسیم کند و خیلی زود کارشان به دعوا می کشد.
یک مهد کودک ، به چنین کودکی فرصت لازم برای زندگی با بچه های دیگر و یادگیری بازی و تقسیم اسباب بازیها را می دهد. این یادگیری در رشد کلی بچه ، مهم ترین چیز است ، اگر بخواهید بچه واقعا شاد و صمیمی باشد، نباید این یادگیری را به زمانی موکول کنید که بچه آنقدر بزرگ شود که بتواند به کودکستان برود.

مواد و وسایل لازم برای بازی

بچه ای که در یک محله ی شلوغ زندگی می کند ، پیاده رو و کوچه و خیابان تنها نقاطی هستند که او در آنها بازی می کند ، ممکن است پس از ورود به کودکستان ، استفاده از وسایل بازی را خیلی راحت انجام دهد. بازی با الاکلنگ ، تاب و بالا رفتن از در و دیوار، نیازهای کودکانه ی او را ارضا کرده و در عین حال ، عضلاتش را رشد می دهند . او یاد می گیرد که تعادلش را حفظ کند و فواصل را تشخیص دهد. تعجبی ندارد اگر بعضی از بچه ها به هنگام بالا رفتن از نردبان سرسره ، آسیب جدی ببینند.

بعضی مردم ، به رشد گل و گیاه خانه شان بیش از رشد بچه هایشان اهمیت می دهند. تخته ها و جعبه های زائد که به بچه ها کمک می کنند تا به بازیهای خلّاقانه بپردازند ، به خاطر آن که به زیبایی حیاط لطمه می زنند ، دور ریخته می شوند.

ماهیچه های بزرگ بچه ها از طریق بازی ، رشد می کنند و این کار به سلامتی آنها کمک می کند. بازیهای فکری هم برای بچه ها جالبند. این نوع بازیها، معمولا باید دسته جمعی انجام گیرند.

یک کودکستان مجهز ، قطعات کائوچویی کوچکی در اختیار بچه ها می گذارد که در خانه با آنها چیزهایی بسازند. بازی وسایل هنری مانند خمیر مجسمه سازی ، رنگ ، مداد رنگی ، قیچی های کوچک ، چسب و کاغذ ، ماهیچه های کوچک را تقویت می کند. بازیهای فکری ، میخ کوبیدن و ارّه کردن چوبهای نازک ، سبب استفاده از دستها و بازوها می شود. آلات ساده ی موسیقی – طبل ، دایره زنگی ، و پیزهایی شبیه اینها – برای بچه ها جالبند و به کنترل عضلانی آنها کمک می کنند.
بچه از طریق بازی ، تجربه می آموزد ، چیزها را پرت می کند ، آنها را برمی گرداند و از جایشان تکان می دهد. اگر او را به خاطر اشتباهات جزئی سرزنش نکنند و برای ماهرتر شدنش تشویق کنند ، احساس رضایت خاطر خواهد کرد. ممکن است بچه نتواند کتش را آویزان کند ، اما اگر قلاب مخصوص آویزان کردن لباس در دسترس او باشد ، و برای انجام این کار تشویق شود ، آنقدر به این کار ادامه می دهد تا موفق شود.

رسول آذر