۱- کودکان را تشویق می کنید که بیش از اندازه به شما متکی باشند واز روشهای خاص خودشان برای حل مسائل استفاده نکنند.
۲- کودکان راطوری تریت می کنید که دقیقا مانند دیگران باشند : مثل دیگران باشند، بادیگران فرقی نداشته باشند .به آنها می آموزید که افکار معمولی داشته باشند و رفتار نامناسب آنها را با دیگران مقایسه می کنید.
۳- با نادیده گرفتن سوالات پی درپی “چرا”های آنها مانع پرسش آنها می شوید، یا در مورد پرس و جوی آنها بی اعتنا هستید و به سوالات آنها علاقه نشان نمی دهید.
۴- به آنها می آموزید که همیشه مراقب باشند و به نحوی از خطر کردن پرهیز نمایند.
۵- هر روز، مقداری وقت صرف کار با کودکان خود نمی کنید: خواندن کتاب برای آنها، بحث وگفتگو، پاسخ به سوالات آنها.
۶- هنگام نقاشی، نوشتن مشق، گفتن داستان، بازی یا هر کار دیگری به آنها یاد می دهید که “خیلی مراقب باشند “.
۷- وقتی حقیقت را می گویند آنها را تنبیه می کنید.
۸- سعی می کنید کودکان باور کنند که آدم عادی ومعمولی هستند و درون خود بزرگی و نبوغ ندارند.سعی می کنید فکر کنند که با استعداد نیستند.
۹- با انتقاد یا متوقف کردن کارهای خلاق آنها، مانع مطالعه وجستجوی خلاقانه آنها می شوید.
۱۰- نمی گذارید فرد نمونه ای باشند که موضوعات مورد علاقه و خلاقانه خود را با شور وشوق و به راحتی پیگیری کنند.
۱۱- به کودکان می گویید که به عقاید آنها اعتقاد ندارید زیرا به نظرشما آنها خیلی کوچک تر از آن هستند که دارای دیدگاه معتبری باشند.
۱۲- دائم مراقب زندگی آنها هستید و با تحمیل نصیحت، مقررات ومحدودیت بر کار آنها دخالت می کنید.
۱۳- هنگام گفتگو با کودکان آنها را تحقیر می کنید، با رفتارتان آنها را کوچک می کنید، یا برخورد رئیس مآبانه با آنها دارید.
۱۴- به آنها اسباب بازی خیلی زیاد می دهید و زندگی آنها را با وسایل، تلویزیون وخنزر پیز پر می کنید تا مثلا سرشان گرم باشند.
۱۵- برای آنکه مطمئن شوید خسته وبی حوصله نیستند این مسئولیت را به گردن می گیرید که دائما فعالیت هایی برای آنها خلق کنید تا سرشان گرم باشد.
۱۶- این فرصت را برای آنها فراهم نمی کنید که هر وقت صلاح می دانند برای خودشان تنها باشند.
۱۷- در هر مشاجره یا اختلاف نظری که پیش می آید نظرتان این است که کودکان اشتباه می کنند و حق با بزرگترها است. یا همیشه در مقابل دیدگاه آنها نظر مخالف اتخاذ می کنید. به آنها اجازه نمی دهید خودشان فکر کنند و راه حل پیدا کنند.
۱۸- آنها را دائم در خانه نگه می دارید ومراقب آنها هستید.
۱۹- خیلی زود مجبورشان می کنید ورزش کنند وازاین که یادگیری وسیله ای برای رقابت باشد لذت می برید.
۲۰- به جای این که کودکان را تشویق کنید برای خودشان اصولی اخلاقی تعیین نمایند که یک عمر با آن زندگی کنند، توصیه می کنید که همیشه مطیع باشند تا شما لذت ببرید.
۲۱- آنها را از تحقیق در زندگی منع می کنید زیرا این کار برای آنها زشت است یا دچار مشکل می شوند یا شما از این کار نارحت می شوید.
۲۲- اختراعات “عجیب وغریب ” یا راه حل های خاص آنها را تحسین نمی کنید.
۲۳- فقط جایزه هایی که دریافت می کنند تحسین می کنید نه فعالیت آنها را. ” به به یک جایزه گرفتی!” یا “آفرین ! بهترین نمره کلاس را گرفتی .”
۲۴- عنوان گذاشتن روی بچه ها، ” تو بزرگ شدی، باید جدی ومحکم باشی.” “دخترها ازاین کارها نمی کنند.”
منبع :چگونه فرزندانیی خلاق داشته باشیم نویسنده:دکتر وین دایر ترجمه :علی علی پناهی